Mag een bank zomaar een bankrekeningnummer blokkeren?

Het blokkeren van een bankrekening door een bank is een actie die juridische consequenties heeft en daarom moet voldoen aan bepaalde wettelijke en contractuele voorwaarden. Banken hebben in sommige situaties het recht om een bankrekening te blokkeren, maar dit kan niet willekeurig of zonder goede reden gebeuren. Hier zijn enkele juridische overwegingen en situaties waarin een bank een rekening kan blokkeren:

1. Wettelijke verplichtingen en regelgeving

• Bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering: Banken zijn verplicht om verdachte activiteiten te monitoren en kunnen een rekening blokkeren als ze vermoeden dat deze wordt gebruikt voor illegale doeleinden.
• Naleving van sanctieregelingen: Als een rekeninghouder onderhevig is aan internationale sancties, kan de bank verplicht zijn de rekening te blokkeren.

2. Contractuele voorwaarden

• Overtreding van de bankvoorwaarden: Als de rekeninghouder de voorwaarden van de bankovereenkomst schendt, kan de bank gerechtigd zijn om actie te ondernemen, inclusief het blokkeren van de rekening.

3. Communicatie en informatieplicht

Hoewel banken onder bepaalde omstandigheden rekeningblokkades mogen uitvoeren, is het gebruikelijk dat zij de rekeninghouder informeren over de blokkade en de reden hiervoor. Dit kan echter soms niet vooraf gebeuren, bijvoorbeeld als er een strafrechtelijk onderzoek loopt en er sprake is van geheimhouding.

4. Recht op bezwaar

Rekeninghouders hebben meestal het recht om bezwaar te maken tegen een blokkade. Dit kan door contact op te nemen met de bank voor meer informatie of door juridische stappen te ondernemen als de blokkering onterecht lijkt.

Samenvattend hebben banken niet het recht om zomaar een rekening te blokkeren zonder reden. Er moeten wettelijke of contractuele gronden zijn voor een dergelijke actie. In gevallen van onenigheid over een blokkering is het raadzaam om juridisch advies in te winnen.

Invloed van een veroordeling op een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG)

Het aanvragen van een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) kan beïnvloed worden door een strafblad, waaronder een veroordeling voor mishandeling. Hieronder volgt een overzicht van hoe een veroordeling in 2020 invloed kan hebben op een VOG-aanvraag in 2026.

Terugkijktermijn

• Voor de meeste functies hanteert Justis, de screeningsautoriteit die over de VOG-aanvragen gaat, een standaard terugkijktermijn van 4 jaar. Voor zwaardere delicten of functies met hogere verantwoordelijkheid kan deze termijn langer zijn, bijvoorbeeld 10 jaar.

Beoordeling per functie

• De relevantie van de veroordeling wordt beoordeeld op basis van de specifieke functie of activiteit waarvoor de VOG wordt aangevraagd. Dit betekent dat een veroordeling voor mishandeling anders kan worden gewogen voor een baan in de kinderopvang dan voor bijvoorbeeld een administratieve functie.

Risicoanalyse

• Justis voert een risicoanalyse uit om te bepalen of de veroordeling een risico vormt voor de specifieke functie. Hierbij wordt gekeken naar de aard van het delict, de tijd die is verstreken sinds het delict, en eventuele recidive.

Conclusie

Gezien de standaard terugkijktermijn van 4 jaar, is de veroordeling in 2020 vanaf 2024 in veel gevallen niet meer relevant voor de VOG-aanvraag, mits er geen verlengde terugkijktermijn van toepassing is of er sprake is van recidive. Echter, bij specifieke functies kan een andere afweging worden gemaakt. Het is raadzaam om bij twijfel contact op te nemen met Justis of juridisch advies in te winnen voor een specifieke inschatting.

Juridische aspecten van “naar iemand spugen”

Het spugen naar iemand kan verschillende juridische implicaties hebben, afhankelijk van de jurisdictie en de specifieke omstandigheden van het incident. Hieronder worden enkele mogelijke juridische aspecten besproken:

1. Aanslag of mishandeling

• In veel rechtssystemen kan spugen naar iemand worden beschouwd als een vorm van mishandeling of eenvoudige aanranding. Hoewel het fysiek letsel minimaal is, kan het als een opzettelijke belediging of bedreiging van de fysieke integriteit van een persoon worden gezien.

2. Openbare orde en overlast

• Spugen in het openbaar kan ook worden aangemerkt als een schending van de openbare orde of als overlast, vooral als het leidt tot verstoring of een gevaar vormt voor de volksgezondheid.

3. Mogelijke straffen

• De straffen voor het spugen naar iemand variëren, maar kunnen boetes, taakstraffen of zelfs een korte gevangenisstraf omvatten, afhankelijk van de ernst van de daad en eventuele recidive.

4. Civiele aansprakelijkheid

• Naast strafrechtelijke consequenties kan het slachtoffer ook civiele stappen ondernemen door een schadeclaim in te dienen wegens emotionele schade of andere geleden schade.

Het is belangrijk om te benadrukken dat de juridische behandeling van een dergelijk incident sterk afhankelijk is van de jurisdictie en de specifieke omstandigheden. Het wordt aangeraden om juridisch advies in te winnen als je betrokken bent bij of slachtoffer bent van een dergelijk incident.

Betekenis van een vervolgbeslissing aanvragen en een klaagschrift

Vervolgbeslissing aanvragen

Een vervolgbeslissing aanvragen is een juridische handeling waarbij een partij in een gerechtelijke procedure verzoekt om een nadere beslissing van de rechter. Dit kan bijvoorbeeld nodig zijn als een eerdere uitspraak onduidelijkheden bevat, of als er nieuwe feiten of omstandigheden aan het licht zijn gekomen die van invloed kunnen zijn op de zaak. Het doel van een vervolgbeslissing is om verduidelijking of aanvulling te krijgen op de oorspronkelijke uitspraak.

Klaagschrift

Een klaagschrift is een formeel schriftelijk stuk dat wordt ingediend bij een gerechtelijke instantie, waarin een klager zijn bezwaren uiteenzet tegen een bepaalde beslissing of handeling. Dit kan betrekking hebben op verschillende rechtsgebieden, zoals strafrecht, bestuursrecht of civiel recht. Het indienen van een klaagschrift is vaak een onderdeel van een procedure waarin de klager vraagt om heroverweging van een beslissing of om een specifieke actie door een rechter. Het klaagschrift moet doorgaans aan bepaalde formele eisen voldoen en binnen een bepaalde termijn worden ingediend.

• In het strafrecht kan het bijvoorbeeld gaan om een klaagschrift tegen de inbeslagname van goederen.
• In het bestuursrecht kan het een bezwaar zijn tegen een overheidsbesluit.

Strafrechtelijke en bestuursrechtelijke consequenties van openbare geweldpleging

De vraag of iemand zowel strafrechtelijk als met een last onder dwangsom kan worden aangepakt voor dezelfde gedraging, zoals openbare geweldpleging, vereist een onderscheid tussen strafrechtelijke en bestuursrechtelijke handhaving.

Strafrechtelijke aspecten

Bestuursrechtelijke aspecten

Conclusie

Gezien de aard van openbare geweldpleging als een strafrechtelijk delict, is het onwaarschijnlijk dat er een last onder dwangsom wordt opgelegd als reactie op dezelfde gedraging. Bestuursrechtelijke maatregelen zoals een last onder dwangsom zijn gericht op het afdwingen van naleving van bestuursrechtelijke verplichtingen, terwijl strafrechtelijke maatregelen gericht zijn op bestraffing en preventie van strafbare feiten. In de praktijk zullen deze twee systemen niet gelijktijdig worden toegepast op dezelfde daad van openbare geweldpleging.

Kun je voor openbare geweldpleging een last onder dwangsom opgelegd krijgen?

Bij het beantwoorden van deze vraag is het belangrijk om te begrijpen wat een last onder dwangsom is en hoe deze zich verhoudt tot strafrechtelijke zaken zoals openbare geweldpleging.

Wat is een last onder dwangsom?

Een last onder dwangsom is een bestuurlijke maatregel die wordt opgelegd door een overheidsinstantie om een overtreding van een regel of wet te beëindigen of te voorkomen. Het doel is om de overtreder aan te zetten tot naleving door het vooruitzicht van een geldelijke sanctie als de overtreding niet wordt beëindigd.

Openbare geweldpleging

Openbare geweldpleging is een strafrechtelijk delict dat valt onder het Wetboek van Strafrecht. Het betreft het in vereniging plegen van geweld tegen personen of goederen in de openbare ruimte. Hierop staan straffen zoals gevangenisstraf of een geldboete, en het wordt behandeld door de strafrechter.

Conclusie

In het algemeen is het dus onwaarschijnlijk dat voor het delict van openbare geweldpleging zelf een last onder dwangsom wordt opgelegd.